"เศรษฐกิจพอเพียง - แนวคิดพระราชทาน ศาสตร์ที่ต้องรักษาและสานต่อให้เป็นจริง ผมกับผองเพื่อนขอน้อมร

@ เป็นที่รู้กันว่า พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช หรือ พระเจ้าอยู่หัวในพระบรมโกศของเรานั้น ทรงเป็นกษัตริย์ที่ดีที่สุดของโลกพระองค์หนึ่ง เพราะทรงเข้าถึง เข้าใจ ประชาชนของพระองค์ และทรงพัฒนาให้ด้วยโครงการต่างๆกว่า ๔,๐๐๐ โครงการ

@ โครงการอื่นๆ ผมอาจเข้าไม่ถึง เพราะไกลตัว ไกลความรู้ ไกลวิถีชีวิต แต่โครงการที่ผมพอเข้าถึง คือ โครงการเศรษฐกิจพอเพียง ซึ่งหากเรามานั่งนิยามศัพท์อยู่ในห้องแอร์เราจะเข้าใจไม่แจ้ง ไม่ชัด แล้วก็เข้าไม่ถึง ในที่สุดก็พัฒนาไม่ได้ แต่ถ้าเราไปอยู่บ้านนอก เราจะเข้าใจเข้าถึงทันที

@ ผมกลับไปบ้าน ไปกินนอนอยู่กับพี่น้องบ้านโน้นบ้างบ้านนี้บ้าง สิ่งหนึ่งที่ไม่เคยขาดคือ "ถูกเรียกกินข้าว" ผมก็กินกับเขาทุกครั้งที่เรียก นอกจากข้าวสวยร้อนๆหอมฉุยแล้ว ก็มีกับข้าวธรรมชาติที่น่ากิน เช่น น้ำพริกกะปิ ผักสด ที่เป็นของโปรด ผักก็มีหลายชนิด เช่น ยอดกระถิน กระเพรา มะเขือขื่น และดอกแคผัดน้ำมันมะพร้าว ส่วนของประเภทเนื้อก็มี ปลาย่าง ปลาปิ้ง ปลาทอด บางวันก็มีแกงป่าใส่ใบกระเพรา ใส่ขิง มะเขือขื่นลูกเหลืองน่ากิน...อร่อยครับ ผมทานข้าวได้มาก จนลืมไปว่า อายุขนาดนี้ต้องคุมน้ำตาล

@ ผมถามญาติๆว่า กับข้าวพวกนี้เอามาจากไหน ? เขาก็บอกว่า จากไร่บ้าง จากริมรั้วบ้าง จากบ่อบ้าง "ซื้อมาเหรอ ?" ผมแกล้งถาม และได้ยินคำตอบจนชินว่า "ไม่หรอก ของเราเอง" คำว่า ของเราเอง ก็หมายถึง จากที่ดินของเขาเอง คือ นา บ้าง ไร่ บ้าง บ่อที่ขุดเลี้ยงปลา บ้าง ผมฟังแล้วสะดุดกึก แล้วคิดถึงขึ้นมาถึงพระเจ้าอยู่หัว กับโครงการพระราชดำริเศรษฐกิจพอเพียงของพระองค์ "รู้จักเศรษฐกิจพอเพียงไหม" ผมชวนคุยต่อ "ไม่รู้จัก" ญาติผมคนหนึ่ง ซึ่งดูเหมือนว่าจะรู้เรื่องการบ้านการเมืองดีกว'าใครสั่นหัวเดียะ "เคยได้ยินเหมือนกัน แต่ไม่รู้พอเพียงอะไร"

@ พวกญาติผมที่บ้านนอกกินอาหารดีกว่าผมทีอยู่กรุงเทพ ฯ อีกเพราะรัฐบาลชุดก่อนๆวางรากฐานชลประทานไว้ดี ทำให้ทำนาเลี้ยงปลาปลูกผักได้ แต่จะมีปัญหาอยู่บ้าง คือ ค่าใช้จ่ายในการเล่าเรียนของลูกๆ ค่าใช้จ่ายในการรักษาพยาบาลยามเจ็บบ่วยซึ่งก็ไม่บ่อย แต่ค่อนข้างแพง

@ พวกเขาไม่รู้จัก คำว่า เศรษฐกิจพอเพียง แต่เขาใช้เลยในชีวิตประจำวัน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่กังวลเรื่องการกินการอยู่ แต่ที่เขากังวลคือ ค่าใช้จ่ายส่วนอื่นๆ เช่นค่าเล่าเรียนลูกที่นับวันจะแพงขึ้น การสอบแข่งขันแบบแพ้คัดออก ที่ระบบการศึกษายังแก้ไม่ได้ แลค่ารักษาพยาบาลที่มีแต่แพงขึ้นๆ จะมีทางช่วยเขาให้สบายใจได้อย่างไร ?

อีกอย่างหนึ่ง ความเจริญสมัยใหม่ ก็เป็นสิ่งที่ปิดหูปิดตาเขาไม่ได้ เขาเองก็ต้องการเหมือนคนกรุงเทพ เราจะสนองเขาได้อย่างไร ? แบบไม่ให้มีค่าใช้จ่ายสูง

@ ผมกับเพื่อนๆกำลังคิดอยู่ว่า หากจะทำงานการเมือง ก็ต้องหยิบโครงการของพระเจ้าอยู่หัวมาศึกษาแล้วฝึกทำกันต่อเพื่อเป็นการบูชาสักการะพระองค์ด้วยปฏิบัติบูชา ไม่ต้องไปเอาทฤษฎีที่เลอเลิศจากไหนหรอก เรามีครูที่ประเสริฐอยู่แล้ว

@ ญาติพี่น้องผมที่บ้านนอกเข้าใจเข้าถึงพระราชดำริของพระเจ้าอยู่หัวมานานแล้ว ว่าแต่นักวิชาการผู้ทรงเกียรติเถอะ เข้าใจ้เข้าถึงได้แค่ไหน ? หรือว่ายังตีความตามตัวอักษรไม่จบ